Eg drog øve vattnet.

Eg spurde dei eg møtte om deira meist ynkelege og værste skapningane dei kunne tenkje seg. Fø dei besste hadde ikkje vore noko særleg. Dei lå daue på marka. Da kom det omside två stute 5. Dein eine kala dei Loke, han va galen påsto dei, men eg visste at han var kanskje dein meist normale av dei alle. Han spiste hjartet te ein av mine menn. Han visste vo eig kom frå og handla frå mine værste mareitt. Då dukka ei kvinne opp. Ho bad meig inn i si koie og eg skjøna hun hadde ein spesiell elsker der. Ein ulv. Eg visste at ho sa sanniga då hu sa at eig va hene. Og att eig aller sku kome tebaks før eg hadde fått motet i meig te å seie det. Dein tredje sa at Voluspa va ei voldeleg kjærring, og att ingjen lekkte å bli piska sø gøtt som heine. Han va ein idiot, elle 3.